28, 29 juni 2015

Gisteren was een verplaatsingsdag, maar wel een hele interessante! We beklommen 's morgens vroeg gelijk de Passo Fedaia 2054 m. Deze pas hebben we al een paar keer achter ons gelaten, gevolgd door de Passo Pordoi 2139 m en de Passo di Careza. Ook deze al eens beklommen. Maar toen begon de voorbereiding voor de beklimming van de laatste ultieme bergpas: de Timmesjoch 2509 m. In de aanloop lagen de Penser Joch 2215 m Jaufenpass 2099 m. Op de laatste klimming werd de weg nog versperd door een auto die achteruit een parkeervak de weg was opgereden, zonder goed op t eletten waarschijnlijk, wat vermoedelijk uit een tornante accelerend heeft een motorrijder helaas z' n motor in het voorportier van die auto geboord. Met desastreuze gevolgen. Ambulance moest naar de voorlaatste bocht van de top voor de gewonde motorist. Hoe verder met de voorval weet ik niet, want we hebben, met onze eigen gedachten, de weg vervolgd. Wel een extra wake up call. Maar de Timmelsjoch 2509 m was aanstaande. Inderdaad een mooie beklimming, terwijl de afdaling aan Oostenrijkse kant een beetje saai was. Op de top zagen we nog een vijftal historische racewagens arriveren. Een leuk schouwspel. Helaas kon ik zelf geen foto's maken, ik was net even een boom zoeken. Gelukkig heeft Elena wel een paar foto's geschoten. Die komen nog wel deze kant op. De afdaling was in nauwelijks een half uurtje gepiept. Maar daar was dan ook al ons hotel. Lekker een biertje gedronken. En het laatste diner met z'n drieën gevierd. Peter en Elena gaan immers morgen huiswaarts. De dag van morgen, 29 juni, is het pan om een route rond Oetz te rijden. Die route was wel een lange met minder heftige passen, ik heb er slechts één genoteerd. Kuhtai 2020 m. De wegen zijn in Oostenrijk zeker beter dan in de Dolomieten. Minder "Kehren", maar meer omleidingen. Meer wegen op een klein oppervlak, waardoor het moeilijk Garmin lezen is. Op een punt reed ik verkeerd na een 7 km tunnel, en kwam op een autoweg terecht. Dus moest ik door tot de volgende afslag terug, waardoor ik weer in die tunnel terechtkwam . Dus moest ik weer door die tunnel terug en weer heen. Pffff. Nou ja, ik heb dat ook weer overleefd. Door Garmisch Partenkirchen gereden. Dus ja oplettende lezer, denkelijk uitstapje richting Duitsland. Prachtige wegen, met lange snelle bochten. Nauwelijks verkeer, dus lekker het gas erop en de zijkanten van de bande wat opwarmen. Terug in hotel lekker rustig aan gedaan. Op de kamer een biertje gedronken en een broodje genuttigd. Nu klaar voor morgen. Een lange tocht naar de Moezel